سخنرانی TED با 33 زیرنویس مختلف: بشنو، یاد بگیر، رهبری کن

زبان ویدیو: تماشای سخنرانی های تد یکی از جذابترین روش های تقویت مهارت های مختلف زبان انگلیسی است. در این ویدیو از کانال TED وبسایت زبان ویدیو سخنرانی استنلی مک‌کریستال با عنوان «بشنو، یاد بگیر و رهبری کن» را با زیرنویس به 33 زبان مختلف برای شما آماده کردیم.

پیشنهاد ویژه: اگر دوست دارید سخنرانی های بیشتری از تد را دانلود کنید و همیشه داشته باشید حتما سری به سایت تاپ زبان به نشانی TopZaban.ir بزنید یا روی  این لینک کلیک کنید. 

موضوع ویدیو

استنلی مک‌کریستال -ژنرال چهارستاره- راجع به آنچه طی چند دهه در ارتش در مورد رهبری کردن آموخته است صحبت می‌کند. چگونه می‌توان میان افرادی از رده‌های سنی مختلف با مهارت‌های گوناگون، هدفی مشترک ایجاد کرد؟ او معتقد است: با شنیدن و یادگرفتن، و پذیرش شکست.

متن ترجمه فارسی ویدیو

من, ده سال پیش, یک صبح سه‌شنبه در منطقه‌ی “فورت برگ” در کارولینای شمالی, با چتر نجات پریدم. اون پرش یک پرش آموزشی معمولی بود, شبیه خیلی پرش‌های دیگر, که از 27 سال پیش که چترباز شده بودم انجام داده بودم. ما, زودتر از موقع به منطقه‌ رفتیم چون در ارتش شما موظفید که “زودتر از موقع” بروید. چند نکته جهت یادآوری مرور می‌کنی و بعد با کمک یک رفیق, چتر مدل “تی 10” رو می‌پوشی. و در بستن تسمه‌ها نهایت دقت رو می‌کنی, به خصوص تسمه‌های ران که دور ران‌ها پیچیده می‌شوند. بعد نوبت پوشیدن چتر کمکی و کوله پشتی سنگین می‌رسد و بعد مسئول پرش می‌آید که معمولاً یک افسر درجه پایین در عملیات پرش است. او شما را کنترل می‌کند, تسمه‌ها را بررسی می‌کند, و همه چیز را جفت و جور و محکم می‌کند جوری که سینه‌ تان له می‌شود و شانه‌هایتان هم به هم فشرده می‌شود و جوری همه چیز را سفت به هم می‌بندد که صدایتان هم تغییر می‌کند. سپس می‌نشینی و کمی منتظر می‌شوی, چون این رسم “ارتش” است. بعد هواپیما را پر می‌کنی, بلند می‌شوی و داخل هواپیما می‌روی و شبیه این, مثل الوار, با صف وارد هواپیما می‌شوی و روی یکی از نیمکت‌‌هایی که دو سوی هواپیما هست می‌نشینی. و این بار بیشتر صبر می‌کنی چون نیروی هوایی اینجور به ارتشی‌ها آموزش می‌دهد که چگونه صبور باشند.

01:14
سپس هواپیما بلند می‌شود. احساس ناخوشایندی به آدم دست می‌دهد و فکر می‌کنم عمداً این‌جور طراحی‌اش کرده‌اند که بخواهی زودتر بپری و راحت شوی. تو نمی‌خواهی بپری، اما می‌خواهی از این شرایط خارج شوی. پس چی شد؟ می‌ری تو هواپیما، پرواز می‌کنی، و بعد از 20 دقیقه اون مسئول‌های پرش شروع می‌کنن دستورات رو می‌دن. بعد از 20 دقیقه، اعلام می‌کنن که 20 دقیقه گذشت تو همین‌جور می شینی بعد اعلام می‌کنن 10 دقیقه مونده البته که هر کدوم از این‌ها رو می‌شنوی یه احساسی پیدا می‌کنی. نشون نمی‌دی که ترسیدی که اعتماد به نفس بقیه پایین نره یک دفعه اعلام می‌کنن: “آماده باش” بعد میگن: “چتربازها بلند شین!” اگر تو چترباز هستی بلند می‌شی اگر چتر باز نیستی، می‌شینی بعد صف می‌گیری و تو یه خط می‌ایستی و اینجاست که با خودت میگی: “انگاری واقعاً قراره بپرم.” ” دیگه هیچ راهی نیست که از زیرش در برم” چند تا کنترل دیگه، و بعد در رو باز می‌کنن

02:02
و این بود اون صبح سه‌شنبه‌ در سپتامبر که گفتم و بیرون واقعاً عالی بود هوای خوب داخل می‌شه مسئولان پرش درها رو کنترل می‌کنن و آخر، نوبت رفتن می‌رسه یه چراغ سبز روشن می‌شه، و مسئول پرش میگه: “پرش” اولین نفر می‌ره، و تو در صف هستی و سلانه سلانه به در نزدیک می‌شی “پرش” کلمه‌ی مناسبی نیست، در واقع “پرت” می‌شی از در پرت می‌شی بیرون در جریان هوا می‌افتی اولین کاری که می‌کنی اینه که بدنت رو قفل می‌کنی به هم سر رو میاری پایین روی سینه، شونه‌ها باز و دست ها روی چتر نجات. همه‌ی این کارها رو می‌کنم چون 27 سال پیش یه افسر نیروهوایی اینجور بهم آموزش داده اصلاً فکر نمی‌کنم که کار درستی هست یا نه، ولی خوب، اون به حرفاش خیلی مطمئن بود و من نمی‌خواستم وسط هوا زمین درستی حرفاش رو کنترل کنم. صبر می‌کنی تا لحظه باز شدن چتر صبر می‌کنی تا چتر باز بشه. اگر چتر نجات باز نشه مشکل جدیدی شروع شده! ولی معمولاً باز میشه معلومه که اگه تسمه‌های دور ران درست بسته نشده باشه خوب، مشکلات دیگه‌ای هم پیدا می‌کنی بوووم! (چتر باز میشه)

03:07
اطراف رو نگاه می‌کنی شاگردت می‌گه: “خیلی خووووبه!” آماده میشی واسه چیزی که گریزی ازش نیست بخوای نخوای باید بخوری زمین دست تو نیست که نخوای برسی زمین. واقعیت اینه که نمی‌تونی تصمیم بگیری کجا اون‌ها بهت می‌گن که می‌تونی فرمون بدی اما این حرفشون درست نیست اطراف رو نگاه می‌کنی ببینی کجا داری می‌ری که خودت رو آماده کنی کم‌کم کوله‌پشتی رو میا‌ری پایین -زیر خودت- که وقتی می‌رسی نیاد روی تو و برای به زمین نشستن آماده میشی. طبق آموزش‌های ارتش پنج جا هست که مهمه انگشت‌های پا ساق پا، ران، باسن، و ماهیچه‌های شکم کافیه که یه کمی بپیچی و بچرخی و اصلاً درد و سختی نداره من در طول 30 سال پرش هیچ وقت این‌ کارها رو نکردم! خنده همیشه شبیه یه هندونه که از طبقه سوم پرت میشه به زمین خوردم

مشاهده ادامه متن و دانلود این سخنرانی با زیرنویس به 33 زبان مختلف

برای مشاهده ادامه متن این سخنرانی تد و دانلود ویدیو + فایل زیپ زیرنویس 33 زبان مختلف باید اشتراک زبان ویدیو داشته باشید. از طریق قسمت ثبت نام فرم زیر می توانید اقدام به خرید اشتراک نمایید و یا اگر اشتراک دارید وارد شوید.